سبز نیوز

سبز نیوز

مطالب کاربردی گیاهان زینتی.گیاهان دارویی.کشت قارچ.کشت گلخانه ای.تراریوم و بونسای
سبز نیوز

سبز نیوز

مطالب کاربردی گیاهان زینتی.گیاهان دارویی.کشت قارچ.کشت گلخانه ای.تراریوم و بونسای

گل نرگس


گیاه نرگس از خانواده نرگسیان (Amaryllidaceae ) و تیره Narcissus می باشد» نرگس گیاهی دائمی و پیازدار می باشد . پیازهای آن درشت و دارای ورقه های فلسی یا مطبق است . به عبارت دیگر پیاز آن می تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت تر گردد. گلهای نرگس به رنگ سفید ، زرد ، نارنجی ، کم پر و پُر پر هستند . برگهای این گیاه از بن ریشه بصورت صاف یا شیاردار بیرون می آیند و در طول ساقه قرار میگیرند.نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند از گلهای 5 اینچی روی ساقه‌‌های 2 فوتی گرفته تا گلهای 5/0 اینچی روی ساقه 2 اینچی.
نرگس‌ها شاید آسانترین و مطمئن‌ترین پرورش از میان خانواده تمام گلها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده‌ آل است. پیاز و برگها حاوی کریستالهای سمی هستند که فقط حشرات اصلی می‌توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند.
تکثیر نرگس‌هانرگس‌‌ها به دو روش تکثیر می‌شوند. 1- روش تکثیر غیر جنسی (تقسیم پیاز) که دقیقاً نتیجه‌اش گلی است مانند گل پیاز اصلی. 2- روش تکثیر جنسی (دانه) که نتیجه‌اش گلهایی خواهد بود جدید و متفاوت. دانه‌ها در بخش تخمدان ایجاد می‌شوند این بخش متورم در پشت گلبرگهاست. پس از شکوفه کردن بخش تخمدان متورم می‌شود اما خالی از دانه است. گهگاه باد یا حشرات با آوردن گرده‌های جدید از گلهای دیگر می‌توانند باعث گرده افشانی گل در طول مدت گلدهی آن شوند. وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه ایجاد می‌شود. نرگس‌های دورگه بوسیله گرده افشانی گل‌ها با تماس دادن و مالیدن دانه گرده از یک گل به کلاله گل دیگر بوجود می‌‌آیند در نتیجه تخمدان می‌تواند تا 25 دانه را در خود ایجاد کند. که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را بوجود خواهد آورد. اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می‌یابد باید تا 5 سال صبر کرد.
گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می‌کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می‌کنید و همچنین نوع گونه‌ای که پرورش می‌دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید تا گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامی که برگها زرد شدند شما می‌توانید آنها را قطع کنید اما تا قبل از آن خیر.
رده بندی انواع نرگسرده بندی یک گونه کشت شده (قابل کشت) نرگس بر پایه توصیف و سنجش یا از یک رده بندی ارائه شده توسط فردی که گونه‌ها را به ثبت می‌رساند، پایه‌ گذاری شده است.
کد رنگ های استفاده شده برای توصیف رنگ نرگس‌ها به قرار زیر است:
W- سفید (سفید گونه) G- سبز Y- زرد P – صورتی O- نارنجی R- قرمز
در توصیف گل نرگس هر نرگس را به دو بخش تقسیم می‌کنیم
گلبرگ‌ ها
تاج گل
تاج گل و گلبرگ با استفاده از حروف کد رنگ که مناسب هستند توصیف می‌شوند. نحوه نوشتاری مورد استفاده برای توصیف رده بندی نرگس به شرح زیر است.
1- تقسیم بندی بر اساس شکل ظاهری که از 1 تا 13 شماره گذاری می‌‌شود. 2- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی برگهای گلبرگ را توصیف کند و پس از آن خط تیره قرار می‌دهیم. 3- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی بخش تاج گل را توصیف کند.
برای مثال نرگس « زمزمۀ فرشته » از یک نوع 5 –زرد – زرد است. و به صورت زیر نمایش می‌دهند: ( 5-Y-Y)
- در نوع چهارم از تقسیم بندی کلی نرگس‌های دوتایی حروف کد رنگ به توصیف دقیق مخلوط گلبرگ‌ها و شبه گلبرگها که با نظم خاصی قرار گرفته‌اند می‌پردازد. - اگر گلبرگ و تاج گل دارای یک رنگ واحد باشد از یک کد رنگ برای رده بندی آن استفاده می‌‌شود. چه نرگس‌های وحشی و چه نرگس‌‌هایی که قابل کشت و پرورش هستند اگر دارای نامهایی با مشخصات بالا باشند به صورت طبیعی در یکی از تقسیم بندی‌های 1 تا 12 قرار می‌گیرند قسمت سیزدهم مختص نرگس‌ هایی است که دارای اصطلاحات علمی گیاه شناسی هستند.
تقسیمات سیزده گانه نرگس از روی شکل ظاهری نرگسنوع اول- شیپوری: یک گل روی ساقه، تاجی به شکل شیپور که حدوداً به اندازه گلبرگ‌ها و گاهی بلندتر از گلبرگهاست.
نوع دوم- تاج بلند: یک گل روی ساقه که اندازه تاج آن بین تا یک گلبرگ کامل است.
نوع سوم- تاج کوتاه: یک گل روی ساقه و اندازه تاج آن کمتر از بلندی گلبرگ‌هاست.
نوع چهارم- دوگانه: نرگس‌هایی که دارای گلبرگ‌ها و یا تاج خوشه‌ای هستند. و روی یک ساقه می‌تواند یک یا بیش از یک گل داشته باشد.
نوع پنجم- سه پرچمی: معمولاً بیش از یک گل روی ساقه دارند سرگل افتاده و بخش گلبرگها عموماً به صورت تاب خورده و برگشته و دارای بافتی ابریشمی است. گلهای این نوع نرگس مانند زنگ‌های آویزان است.
نوع ششم- سیکلامینوس: یک گل روی ساقه گلبرگ ها به طور مشخصی برگشته هستند و تاج آن کشیده و باریک است (مثل این می‌ماند که گلبرگها بوسیله باد خم شده‌اند)
نوع هفتم- جانکوئیلا: دارای گلهای کوچک و گلبرگهای پهن است . عموماً چندین گل روی ساقه است. و گلها بسیار معطر هستند ساقه دارای مقطع عرضی گرد و بخش‌های ساقه و برگ آن نازک شبیه به نی است.
نوع هشتم- تا زِ تا: عموماً دارای 3 الی 20 گل روی یک شاخه قوی است. گلها عموماً خوشبو و دارای تاج بسیار کوتاهی هستند. گلبرگ ها گرد و تا حدی مضرس هستند.
نوع نهم- شاعرانه: عموماً یک گل روی ساقه دارد گلبرگهای سفید رنگ که در بعضی موارد با رنگ تاج در محل اتصال رنگین شده با تاج کوچک صافی که دارای بله‌های قرمز رنگ است. این گل معطر است.
نوع دهم- بالبوکدیم دورگه: گلهایی کوچک شبیه « دامن دورچین » دارد.
نوع یازدهم- تاج مضرس (شکاف دار) : لبه‌های تاج آن دارای شکاف عمیق است (معمولاً شکافها به اندازه طول تاج هستند)
نوع دوازدهم- نرگس‌های متفرقه: نرگس‌هایی که در رده‌بندی‌های ذکر شده بناشده. و عموماً جزء نرگسهای دو رگه هستند.
نوع سیزدهم- انواع گونه‌های وحشی و دورگه
مراقبت از نرگسهانکاتی برای موفقیت در پرورش نرگسماههای مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس در انگلیس هستند تا ریشه‌ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند.
برای کشت، آنها را بطور مجزا با فاصله‌های cm 15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید به طوری که حدود cm 10 خاک روی پیازها باشد. یک مقدار کود معمولی را با خاک مخلوط کنید و در زیر محل کاشت بریزید و اگر خاک رسی و سنگین است مقداری شن با آن مخلوط کنید تا به زهکشی خاک کمک کند. پیازها را در زمینی که از آب اشباع است نکارید.
نرگس‌ها برای گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگها را از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث می‌شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته سپری شد بعد از گلدهی می‌توانید برگها را قطع کنید چون تأثیری بر گلدهی سال بعد ندارد.
بعد از پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید.
هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید.
پس از گلدهی گیاه را هفته‌ای یک بار آبیاری و بوسیله کودهای غنی از تپاس تغذیه کنید تا هنگامی که برگها زرد شوند.
تعداد زیادی از نرگس‌ها، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند. اگر شما باغ کوچکی دارید و دسته‌های نرگس خیلی زیاد و بزرگ شده‌اند می‌توانید آنها را خارج کرده و تقسیم کنید.
پیازهای خارج شده را در مکانی خنک تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید.
هم قبل از انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس می‌‌کنید نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کرده‌اند را جدا کرده و بسوزانید.
پیازهای کشت شده در گلدان (برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتی متری کاشته شوند. که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد.
بهترین گونه‌ها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که می‌خواهید کشت کنید. اگر محیط بزرگی از زمین سبز دارید که می‌خواهید در آنجا نرگس‌ها را کشت کنید نوع « نرگس نما » بهترین نتیجه را دارد. گونه‌های مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید که این یک نتیجه کشت خوب نیست.
برای حاشیه و کناره‌های کوچک باغهای سنگی بهتر است از انواع کوچک‌تر برای پرورش مانند « دو به دو » یا « پرتاب شعله » استفاده شود.
در طول زمان پرورش، حداقل دوبار بوسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگس‌ها را سمپاشی کنید.
تعداد گونه‌های نرگسگیاه شناسان در این مورد اختلاف نظر دارند اما حداقل 25 گونه وجود دارد که بعضی از آنها با تنوع بسیار زیاد هستند و دارای چندین دورگه طبیعی هستند با توجه به این گونه‌ها لیست بانک اطلاعاتی فعلی نرگس نمایانگر بیش از 13000 دورگه است که در بین تقسیمات رده بندی شده دوازده گانه قرار می‌گیرند. پرورش نرگس در گلدانبهتر است شما از گلدانهای دو گالنی به عنوان اندازۀ استاندارد نرگس ها و از گلدانهای یک گالنی برای نرگس های مینیاتوری و پیازهای کوچک استفاده کنید. بهتر است گلدانها را با کلراکس ضدعفونی کرده و اجازه دهید خاکشان به خوبی زهکشی شود. ترکیب خاکی که من استفاده کردم عبارتست است از یک بخش پرلیت و سه بخش خاک استرلیزه. در انتهای گلدان بر روی یک لایۀ نازک خاک یک مشت از کود 0-10-10 بریزید. اجازه ندهید پیاز های نرگس با کود تماس داشته باشند. و سعی کنید پیاز در 3/1 فوقانی قرار گیرد. اگر پیاز را نزدیک سطح خاک بکارید ریشه ها پیاز را به سمت بیرون از خاک هل می دهند. فقط پیاز های متوسط را در گلدانهای یک گالنی بکارید. براساس اندازۀ پیاز ها می توانید سه الی چهار پیاز را در یک گلدان بکارید. اگر ملاحظه کردید که مقداری از یک پیاز به خارج از خاک آمده است خاک را به آرامی و با دقت کنار زده و پیاز ها را در سطوح پایین تری از خاک بکارید. برای نمایش پیاز ها ترجیح دادم که آنها با هم در تماس نباشند. روشی که اتخاذ کردم ای بود که پیاز ها را حداقل به اندازه ی قطر یک پیاز از هم دور قرار دهم و با فاصلۀ برابر از لبه های گلدان. بعد از اول نوامبر گلدان را آبیاری سنگین نمایید و اجازه دهید پیت ماس سطح خاک کاملا از آب اشباع شود. برای هفتۀ اول هر روز آبیاری کنید. اگر ملاحظه کردید که خاک فوقانی گلدان در حال خشک شدن است به آن آب اضافی دهید. اگر خاک شما قلیایی است از آنجایی که نرگس محیط اسیدی را ترجیح می دهد برای حفظ اسیدیتۀ خاک برای گلدانهای یک گالنی یک قاشق چای خوری Iron rite و دو قاشق برای گلدانهای دو گالنی اضافه کنید. بعد از شکوفه زدن یک مشت کود 5-10-10 به گلدان اضافه کنید. این امر با اضافه کردن کمی پتاسیم کمک می کنند که گیاه برای گلدهی سال بعد پیاز خود را بازسازی کند نرگس نیاز به یک دورۀ تابستانۀ گرمایی دارد. پیاز های نرگس در گلدانها و مخازن عمیق که به ریشه ها اجازۀ رشد می دهند بیشتر رشد می کنند. می توانید پیاز را برای 2-3 سال در داخل گلدان نگهداری کنید. می توانید پیاز ها را در آورده تمییز نمایید و در یک کیسۀ کاغذی یا نایلونی ریخته برچسب زده و در یک جای خشگ و خنک تا پاییز نگه داری کنید.

نحوه کشت گل جعفری

شرح:

این گیاهان یکساله، مختص مکزیک و آمریکای جنوبی، می باشند، و از خانواده ی گل آفتابگردان می باشند. Tagetes erecta، گل جعفری آفریقایی، قادر است تا ارتفاع 4_2 پایی رشد کند، و گلهای بزرگ، منفرد، و مضاعفی را تولید می کند که به رنگهای نارنجی یا زرد می باشند.


Tagetes patula، گل جعفری فرانسوی، قادر است به ارتفاعی حدود 9 اینچی، تا 2 پایی، نائل شود؛ و گل ها به رنگ های زرد، یا زردی که با رنگ قهوه ای مایل به قرمز مشخص شده است، ظاهر می شوند. دو رگه های برانگیخته شده از گل های جعفری فرانسوی و آفریقایی، به رنگ قرمز یکپارچه، برخی به رنگ زرد یکپارچه، و برخی به صورت ترکیبی از رنگ های قرمز و زرد طلایی، ظاهر می شوند. گلها مضاعف می باشند، دارای ضخامتی بین 3_2 اینچ می باشند؛ گیاهان، انبوه می باشند، و می توانند تا بلندای حدود 18 اینچی رشد کنند.



گیاهان، در سرتاسر تابستان و پائیز شکوفه می دهند، و بقدر گلهای تقلیل یافته، بزرگ می باشند. T. tenuifolia (signata) pumila، گل جعفری کوتوله ی ( قد کوتاه ) خاتم دار، مختص مکزیک می باشد، و در میان گیاهان انبوه که بلندی بالای یک پا دارند، می روید. شاخ و برگ آن، به طور ظریفی تقسیم می شوند، و گلهای نارنجی منفرد زیادی، در ضخامتی حدود یک اینچ، بوجود می آیند. گیاه، همان اندازه به مراقبت نیاز دارد که گل جعفری کوتوله ی فرانسوی نیاز دارد. T. lucida، ترخون زمستانی نیز مختص مکزیک می باشد



این گیاه چند ساله ی انبوه نیمه سخت، به عنوان یک گیاه یکساله تلقی می شود، و به بلندای 1 تا 2 پایی رشد می کنند. ترخون زمستانی، مربوط به گل جعفری باغی می باشد، و آنها ساقه های دراز بی شاخ وبرگ، و برگهای نرم و باریک ساده ای دارند. شاخ و برگ ترخون زمستانی، رنگ سبز میانه ای دارد نه رنگ سبز نیلی، همچون برگهای ترخون فرانسوی.


در فصل پائیز یا زمستان، آن گلهای زرد طلائی کوچکی تولید می کند که از یک لایه ی واحدی از گلچه های شعاعی، و کلاله مرکزی از گلچه های گرده ساخته شده است. شاخ وبرگ، زمانی که ترخون فرانسوی، نا بهنگام می باشد، رایحه ی مطبوعی، با بساوشی از Anise دارند، و جایگزین خوبی می باشند.


در گلدان گذاری :

زمانی که این گیاهان در بیرون کاشته می شوند، آنها نباید خاک خیلی غنی داشته باشند، بخاطر اینکه، این، رشد نباتی وافری را به خرج تولید گل باعث می شود.


آنها باید 15_12 اینچ، مجزا کاشته شوند. آنها حتی سریعتر گلدهی می کنند اگر آنها، کشت و کار بذر در خانه را، از کشت و کار مستقیم آن، در خارج از منزل ترجیح دهند.


وقتی که آنها به عنوان گیاهان گلخانه ای به کار می روند، آنها برا ی ارائه ی زمستانی و بهاری، عالی می باشند. آنها گیاهان گلدانی ، و گلهای قلمه ای دلپذیری را ایجاد می کنند. خاک آنها نباید خیلی غنی باشد، و گلدان ها نیاز به زهکشی خوبی می باشند.


وقتی که گیاهان، محفظه های خودشان را با ریشه ها اشغال کردند، استعمال هفتگی کود آبی رقیق کردنی، سودمند خواهد بود. این گیاهان، باید به صورت تمام وقت کاملاً در معرض نور آفتاب قرار گیرند، و باید جو خنک و تهویه ای داشته باشند.


دما در شب، امکان دارد 50 درجه شود؛ در روز های راکد، آن می تواند حدود 5 درجه، و در روزهای آفتابی، 10 تا 15 درجه بالاتر، افزایش یابد. شکوفه دهی زودتر، و گلهای بیشتر، امکان دارند از Tagetes، که در یک گلخانه، در فصل زمستان می رویند احراز شوند اگر، روشنی روز با نور مصنوعی ( ساختگی ) جابجا شده باشد ( لامپ مهتابی یا گداخته ). ترخون زمستانی، قابل کشت در داخل و خارج از خانه می باشد. همانند یک گیاه خانگی، ترخون زمستانی، قلمه های زمستانی سبکی را جهت استفاده ی هموار ارزانی می دارد.


ترخون زمستانی، وقتی که تر وتازه به کار برده می شود، بهترین می باشد. 3 تا 6 اینچ از رأس شاخه را بواسطه ی برگهای لطیف، ببرید. اگر آنها به دقت خشکیده اند، برگها، اندکی از رایحه ی آنها را حفظ خواهند کرد.


تکثیر :

بذرها، می توانند 6 تا 12 هفته قبل از اینکه گیاهان در بیرون از منزل، کاشته شوند، در یک گلخانه، جایی که درجه حرارت حفظ می شود، کشت و کار ( تخمکاری ) شوند.


بذرها در گلدان ها یا مکان همواری که با خاک های شنی الک کرده ی ریزی پر شده، و به سبکی با خاک پوشانده شده اند، پراکنده می شوند. محفظه ها را با شیشه بپوشانید، و به آنها، بواسطه ی نور آفتاب، سایه بیندازید. اگر آنها مرطوب نگاه داشته شوند، آنها در عرض چند روز شروع به رشد خواهند کرد.


وقتی که گیاهان نوزاد دارای ارتفاعی بین 1 یا 2 اینچ می باشند، آنها می توانند به مکان مسطحی که دارای عمقی بین 3 تا 4 اینچ می باشد، و با کمپوست ( کود آلی ) رسی یا شنی پر شده است، منتقل شوند. آنها باید 3 یا 4 اینچ، به صورت مجزا فاصله دار شوند. پس از این، آنها باید در قاب سردی، تا زمانی که آنها در بیرون از خانه کاشته می شوند، گذارده شوند.


این، پس از آن می باشد که همه ی خطرات سرمازدگی سپری شده اند، و آب و هوا، گرم و آرام می باشد. همچنانکه زمان برای کشت آنها در خارج از خانه نزدیک می شود، آنها نیازمند این می باشند تا با افزودن سیستم تهویه ای و بالأخره با در معرض هوا گذاری آنها، مقاوم شوند.


بذرها همچنین می توانند مستقیماً خارج از خانه، جایی که آنها با پاشیدن کم آنها در بستر بذر آماده برای کشت رشد می کنند، پس از اینکه خطر سرمازدگی سپری شد، کشت و کارشوند.


آنها تا وقتی که نزدیک تر از 10 اینچ، جدا از هم نمی باشند، رقیق می شوند. این روش، همچنانکه در ابتدا ذکر شد، اگر گیاهان در داخل خانه قرار گیرند، شکوفایی گل ها را به تأخیر خواهد انداخت. مکانی که شما برای این گیاهان بر می گزینید، باید کاملاً در معرض نور آفتاب قرار گیرند، اگر آنها موفق شوند.


برای شکوفه دهی زمستانی، زمانی که در یک گلخانه رویانده می شوند، بذرها باید در ماه آگوست یا سپتامبر کشت و کار شوند، برای شکوفه دهی بهاره، آنها را در ماه ژانویه کشت و کار کنید.


نهال باید به مکان های هموار ( فلت ) نشاء شوند، یا جداگانه، در گلدان های کوچک، و بعداً چنانکه نیاز شد، داخل گلدان های بزرگتر. گلدان هایی که دارای ضخامتی ( قطر ) بین 7_5 اینچ می باشند، قالب های خوبی می باشند تا، گلکاری گیاهانتان را داخل آنها انجام دهید.


شما می توانید یک تا سه گیاه را داخل یک گلدان بکارید. ترخون زمستانی، که به آسانی ریشه دار می شود، معمولاً بوسیله ی قلمه زنی تکثیر می شود. قلمه زنی را در اوایل پائیز، قبل از اینکه آنها شروع به شکوفه دهی کنند، انجام دهید، و آنها را در درون گلدانها قرار دهید.

پرورش پیچ اناری

این گیاه رونده از خانواده بینو نیاسه Bignoniaceae بوده برگهایش مرکب و نامنظم و گلهائی به رنگ قرمز نارنجی دارد .

دو نوع از این گیاه رونده تا کنون شناخته شده است که دارای شاخه های نیرومند بالارونده و برگهای آویخته می باشند .
1 ـ C. radicans : یا یاس ویرجینی بوسیله ریشه های هوائی و ساقه های بلند خود به دیوار متصل می شود .

ریشه های هوائی مجهز به چنگکهائی برای اتصال به دیوار ، پایه یا داربست می باشند .
گلهای لوله ای نارنجی و براق این گیاه در اوایل پائیز شکفته میشوند و بشکل یک دسته گل در انتهای ساقه ایکه در همان سال رشد کرده است ظاهر میشود و یک رقم از این دسته دارای گلهای زرد رنگ هستند .

2 ـ C. chinensis یا C. grandiflora : شاخه ها و گلهای درشت تری نسبت به سایر انواع خود دارد به دلیل فقدان چنگکهای ریشه ای از مقاومت کمتری برخوردار است و اصولا این دسته دارای قدرت کمتری از دسته قبلی هستند و گلهای دهان باز آن به رنگ قرمز یا نارنجی براق می باشند.

نوع دورگِه C. tagliabuana : به نام مادام گالن Mme Galen دارای گلهای قرمز است که در تیر و مرداد گل می دهد و با سایر مشخصات آن مثل ارقام قبلی می باشد .
اصولا پیچ اناری گیاهی کم توقع بوده احتیاج چندانی به تغذیه کافی و در نتیجه کود ندارد .
هوای سرد چندان ناراحتی برای این گیاه تولید نمی کند .

خاکهای آهکی ضرر زیادی برای این گیاه ندارند و اصولا با هر شرایطی خود را تطبیق میدهد .
در مکانهای آفتابرو گلهایش زودتر ظاهر می شود .

طرز تکثیرز :
این گیاه به سه طریق قلمه زدن ، جداکردنپاجوش و خواباندن شاخه تکثیر میشود .

انواع کاکتوس ها



کاکتوسها دارای گونه های فراوانی هستند که آنها را به سه گروه تقسیم میکنند . پرسکیازها که دارای برگ و ساقه می باشند وگروه دوم اپفیتها وگروه سوم کاکتوسهای بیابانی که دو گروه آخر فاقد برگ یا برگهای بسیار کوچک می باشند.

تمام کاکتوسها خار دار نیستند و همگی دارای سلولهایی با روزنه های هوایی در سطح پوست میباشند. زندگی این گیاه بر اساس خشکسالی ، کمبود مواد غذایی و گرمای شدید تابستان بنا شده است و در گرمای فصل تابستان گیاه به خواب میرود و هوای خنک موجب به گردش در آمدن شیره گیاهی و ایجاد گل می شود
.
برای آشنایی بهتر با کاکتوسها آنها را به دو دسته کاکتوسهای بیابانی و کاکتوسهای جنگلی تقسیم می کنیم.


1- گروه کاکتوسهای بیابانی
بومی منطق گرم و بیابانی هستند و بر عکس اسم آنها فقط تعداد محدودی می توانند در بستر شنی و سنگلاخ زندگی کنند . صدها گونه از کاکتوسها جزء این گروه هستند و اغلب آنها از طریق قلمه تکثیر می یابند و در ماههای مهر تا اسفند احتیاج به آبیاری ندارند و در تمام مدت احتیاج به نور مستقیم خورشید دارند و در غیر این صورت قادر به تولید گل نخواهند بود .


2- گروه کاکتوسهای جنگلی

این گروه بومی منطق گرم و جنگلی استوایی بوده و روی تنه درختان جنگلی به صورت اپیفیت زندگی میکنند .این گیاهان کمتر جنبه زینتی داشته و با برگهای پهن و ساقه های رونده آنها را میتوان شناخت .در زمستان برخی از آنها احتیاج کمی به آبیاری دارند و در تابستان هم بایستی از تابش مستقیم آفتاب محفوظ بماند

انواع کاکتوسهای بیابانی

گونه استروفیتوم یا کاکتوس شاخ بزی :
دارای ساقه هایی است که در مجموع یک کره چند پهلو را درست کرده و نقطه های سفیدی به شکل نوار بر روی سطوح هشت گانه آن دیده می شود و تسمه های تابداری سطح آنرا پوشانده است . در آبیاری آن باید دقت کامل شود . نوع دیگر آن استروفیتوم میریوستیگما یا کلاه اسقف ، دارای پنج تا شش قسمت و مجموعا به شکل کرهای چندپهلو می باشد که از قسمت فوقانی آن یک تاج طلا یی خارج شده و سطح کره را نقاط سفید رنگی پوشانده است.


گونه کاما ای سراوس :از انواع آن کاکتوس بادام زمینی که ساقه های آن شبیه به انگشت و به تعداد زیاد از یک محور خارج شده و دارای گل قهوه ای رنگ گل سرخی مانند است .سطح برگها را بر آمدگیهای سفید رنگی پوشانده و آنرا خارهای نرمی گرفته است .


گونه سفالو سرئوس سنیلیس :
بنام کاکتوس پیرمرد شناخته شده و دارای تارهای سفید رنگی است که همچون کلاه گیس بر سر گیاه نهاده اند . دارای ساقه ستون مانندی است که اطراف آنرا تارهای سفیدی پوشانده است . در زمستان به آب کمی احتیاج دارد و در تابستان لازمست مرتبا آبیاری شود . در بعضی از انواع آن از وسط سر این گیاه خارهای سفید نوک تیزی خارج شده که دست را آزار میدهد .


کلئیستو کاکتوس :
ساقه های بلند و استوانه ای دارد که سطح آنرا پرزهای سفیدی پوشانده و از تعریق گیاه جلوگیری می کند. دارای نقطه های در سطح بدنه است که خطوط راه راه برجسته ای را تشکیل داده و آنرا بنام کاکتوس مشعل نقره ای نامیده اند.


گونه های سرئوس :

که بنام کاکتوس ستونی مشهورند و ارتفاع آنها به 70 سانت میرسد و دارای بلورهای برجسته و خارهای تیز در سرتا سر آن پوشیده شده است. ساقه ستونی آن شش تا هشت پهلو میباشد . در زمستان احتیاج به هوای گرم حدود 15 تا 17 درجه دارد .


اکینو کاکتوس گروسنی :

بنام بشکه طلایی مشهور شده ، دارای ساقه کروی و تیغه های برجسته ای که لبه تیغه ها را تعداد بسیار زیادی خارهای زرد فرا گرفته است. در زمستان به آب کمی نیاز دارد . فقط در اواسط تابستان باید با حفاظ کم رنگی در مقابل آفتاب آنرا محفوظ نمود و کود پوسیده دامی لازم دارد.


اکینو سرئوس پکتیناتوس :دارای ساقه استوانه ای با شیارهای طولی و نقاط برجسته در مسیر این شیارها با خارهای بسیا روی هر برجستگی میباشد . دارای گلهای سرخ و صورتی زیبایی است که در کنار و پهلوی ساقه روی شاخه فرعی ظاهر میشود. خاک گلدان باید دارای مقدار زیادی ریگ و شن و تورب باشد .



فروکاکتوس لاتیس پینوس :
که بنام کاکتوس قلاب ماهیگیری نامگذاری شده . ساقه آن کروی ، هشت پر و به رنگ خاکستری مایل به سبز و شبیه به هندوانه خاردار است و رشته هایی که تمام سطح کره را پوشانده مانند قلاب ماهیگیری میباشد .


اسپوستوآ لاناتا :
آنرا بنام پیرمرد پروای نامگذاری کرده اند . دارای ساقه استوانه ای و دارای شیارزهای برجسته طولی و سطح ساقه و شیارها را موهای نرم نقره ای پوشاننده .

اکینو فوسولو کاکتوس :
دارای ساقه کروی چین داری است که سطح آنرا زائده های طویل بسیاری پوشانده و بنام کاکتوس مغزی نامگذاری شده است .


گیمنو کالی سیوم :
از خانواده کاکتاسه و از گونه های معروف آن میهانوویچی ای هیبوتان که از یک ساقه کروی شکل که بر روییک پایه چهار پر سوار است تشکیل گردیده و این دو پایه بر روی هم پیوند زده شده اند . گلهای بسیار زیبای قرمز رنگ تولید میکنند که جذابیت خاصی دارد .این گباه تابع رژیم گلخانه های سرد است و به آب کمتری احتیاج دارد .


مامی لاریا :
دارای ساقه های کروی و زائده های قلاب مانند و موهای سفید پر پشتی تمام کره ساقه را احاطه نموده و با گلهای بسیار زیبای ارغوانی ،سفید و صورتی ، زیبایی خاصی پیدا نموده . همچنین روی سطح فوقانی آن دارای بر آمدگیهای کروی شکلی است و بعضی از آنها دارای شیره گیاهی سفید رنگی است و بایستی برای تکثیر آن جوانه آن را جدا نموده و در خاک ماسه و شنی و خاک برگ بکارند .

کاکتوسهای بیابانی در چه شرایطی گل می دهند :

بعضی از کاکتوسها حتی دردوره جوانی ایجاد گل میکنند ولی بعضی از آنها مانند اپول تیا و سرئوس در شرایط عادی گل نخواهد داد .
بعضی از کاکتوسها که تقریبا 50 درصد در کاکتوسها را شامل می شود ، در بین سنین سه تا پنج سالگی گل میدهد و هر سال گل آنها تجدید میگردد .اگر چه فصل گل دهی در حدود ماههای بهار میباشد ، ولی بعضی از کاکتوسها در شرایط خاصی در سر تا سر سال گل میدهند .یکی از شرایط تولید گل این است که همیشه گل ، فقط روی بوته های آماده به رشد گل میدهد و برای آماده نگهداشتن بوته برای گل دادن و مواظبت از آن در دوره تابستان و ایجاد محیط استراحت دردوره زمستان است . همچنین مقدار ریشه هر اندازه درگلدان متراکم تر باشد امکان تولید گل روی بوته فراهم تر است .


طرز نگهداری کاکتوس بیابانی

· درجه حرارت
درجه حرارت مود نیاز در فصل بهار تا پاییز 14 تا 21 درجه و در زمستان آنرا به داخل آپارتمان و در محل پر نوری که درجه حرارت حدود 15-10 درجه باشد ، منتقل میکنند.


· آبیاری
در ماه فروردین مقدار آبیاری را افزایش داده و از خرداد به بعد آبیاری بطور متوسط انجام میپذیرد .در هر صورت بین دو آبیاری بایستی سطح گلدان نسبتا خشک شود و در اواخر تابستان آب آنرا کم کردهو از مهر ماه به بعد آب آن قطع می شود و فقط در مواقعی که گیاه ممکن است چروک بردارد اقدام به آبیاری سبک میکنند. چنانچه آب محلی سنگین است بایستی از آب باران استفاده کرد .


· تغییر گلدان
گیاهان جوان را در فروردین هر سال تغییر گلدان میدهند ، ولی گیاهان بزرگ احتیاج به تغییر گلدان ندارند . فقط در مواقع ضرورت گلدان آنرا به گلدان بزرگتری که تنها دو سانت از گلدان قبلی بزرگتر باشد تبدیل میکنند . در مورد اپیفیلوم نبایسیتی گلدان را تعویض نمود زیرا در صورتی گل میدهد که ریشه متراکم باشد .


·تکثیر

قلمه های برگی یا جوانه های کناری آن بخوبی ریشه میدهند. هنگام قلمه زدن بهار و تابستان است و باید توجه کرد ( نکته مهم در تکثیر )که قلمه را بایستی به مدت سه تا چهار روز در هوای آزاد نگهداشته و حتی قلمه های بزرگ را یک تا دو هفته نگهداشته و در بستر شن و خاک و برگ پوسیده که در زیر بستر ، کود پوسیده و خاک و شن ریخته شده ، قلمه می زنند .
روش دیگر تکثیر به وسیله بذر است که در حرارت 21 تا 25 درجه در بهار کاشته می شود.




معرفی و پرورش انواع رز

گیاه رز از گیاهان بسیار زیبایی است که طرفداران بسیاری را در جهان به خود اختصاص داده است.این گیاه زیبا از 3 روش بذر،پیوند زدن و قلمه زدن تکثیر پیدا میکند.در این مقاله به روش تکثیر با قلمه زدن میپردازیم.

وسایل مورد نیاز:
بوته سالم گل رز
قیچی باغبانی که تیغه اش باید تمیز و تیز باشد.
هورمون ریشه زایی که میتواند مایع یا پودری باشد.
گلدان مناسب
بستر مناسب


بوته سالم گل رز به گیاهی اطلاق میشود که در شرایط خوب زیستی (منظور آب ، تغذیه و نور کافی میباشد ) رشد کرده باشد و شاخه ها سالم و عاری از هر گونه بیماری قارچی یا سایر بیماریها باشند.
برای قلمه زدن معمولا از شاخه هایی استفاده میشود که در طی همان سال رشد کرده اند و مسن و چوبی نیستند.در این مواقع بطور دقیق نمی توان قطر ساقه را اعلام کرد زیرا ساقه هایی با قطرهای مختلف معمولا تولید میشوند و می توان هم از ساقه های نازک و هم از ساقه های کلفت برای اینکار استفاده نمود ، اما معمولا در صنعت باغبانی عنوان میکنند که از ساقه قوی و کلفتی که سنی کمتر از یکسال دارد برای اینکار استفاده نمود.بهترین زمان برای قلمه زنی تجاری فصل پائیز میباشد که گیاه از حالت رویش و تولید برگ و ساقه خارج شده است ، اگر در این زمان قلمه زده شود گیاه دیگر در هنگام فرآیند ریشه زنی انرژی خود را برای تولید برگ و ساقه از دست نمیدهد.لازم به ذکر است که در سایر فصول سال نیز میتوان اینکار را انجام داد اما با شرایطی سخت تر! به عنوان مثال قلمه هایی که در فصل بهار و تابستان گرفته میشوند هنگامیکه برای ریشه زنی در بستر مناسب قرار گرفته اند شروع به تولید برگ و ساقه میکنند که میتواند منجر به آلودگی قارچی در برگها و یا از دست رفتن انرژی کافی قلمه برای تولید ریشه شود.اگر در فصل گلدهی میخواهید اقدام به قلمه زدن بکنید بهتر است از شاخه هایی که در نوک ساقه دارای یک گل سالم هستند استفاده کنید زیرا این شاخه ها از سایر شاخه ها قوی تر میباشند.

شما میتوانید از گلهای رزی که در گلفروشی ها فروخته میشود هم استفاده کنید.البته سعی کنید هنگامی از این شاخه ها استفاده بکنید که هنوز تیغشان از آنها جدا نشده است زیرا در هنگام جدا کردن تیغ ها آسیب زیادی به ساقه وارد میشود.البته باید این نکته را مد نظر قرار دهید که این گونه گلها بیشتر برای شرایط گلخانه ای پرورش داده میشوند و ممکن است بعضی از آنها نسبت به شرایط نامساعد محیطی ، خشکی و یا حتی سرما حساس باشند اما بازهم ارزش یکبار امتحان کردن را خواهند داشت.

بعد از انتخاب یک ساقه مناسب آن را با یک قیچی باغبانی که کاملا استریل شده است قطع کنید.هنگام قطع کردن حواستان را جمع کنید که ساقه را از جائی قطع کنید که گیاه رز شما بتواند ساقه های جدیدی از بندهای انتهایی آن ساقه تولید بکند به این معنی که ساقه را از انتها قطع نکنید و یک یا دو بند از همان ساقه را روی گیاه مادری باقی بگذارید.انتهای قلمه باید به گونه ای باشد که از بند پائینی به اندازه یک سانتیمتر فاصله داشته باشد.اصولا انتهای قلمه را با زاویه 45 درجه برش میدهند زیرا اینکار باعث ریشه دهی بهتری میشود.قلمه ای که میخواهید بکارید باید حداقل 2 بند داشته باشد و طول قلمه نیز کمتر از 10 سانتیمتر نباشد ، قلمه کوتاهتر از 10 سانتیمتر انرژی کمتری برای ریشه زنی خواهد داشت و قلمه بلندتر از 10 سانتیمتر هم هنگام پوشاندنشان با نایلون به مشکل برمیخورند.اندازه مناسب قلمه حدود 10 تا 15 سانتیمتر میباشد.هنگامیکه قلمه با اندازه مناسب تهیه گردید اگر قلمه شما دارای گل و یا میوه میباشد آنها را قطع کنید و بعد از آن تمامی برگها به غیر از برگ بالای قلمه قطع نمائید.

هورمونهای ریشه زایی که در حال حاضر در بازار موجود میباشند یا بصورت مایع و یا بصورت پودری میباشند.معمولا برای شرایط غیر استریل از هورمونهای پودری استفاده میشود زیرا هورمونهای مایع با مرطوب کردن ته قلمه میتوانند باعث ایجاد آلودگی شوند.
هورمونهای تجاری داری مقدار کمی از NAA و یا IBA و یا هر دو باهم هستند.این هورمونها مصنوعی هستند و باعث القای تولید ریشه در گیاه میشوند.باید بخاطر داشته باشید که بعضی از گونه های گیاه رز قدرت بسیار ضعیفی برای ریشه زنی دارند و قلمه آنها منجر به تولید ریشه نمیشود وباید از طریق پیوند تکثیر شوند و بعضی از گونه های رز هم با توجه به اینکه میتوانند ریشه زایی راحتی داشته باشند ، ریشه هایی حساس به بیماری دارند و این گونه هم باید با روش پیوند زدن تکثیر پیدا کنند، بنابراین لازم است قبل از هرگونه اقدام از وضعیت نوع گونه خود مطلع شوید.
انتهای قلمه را به اندازه 2 تا 3 سانتیمتر درون هورمون ریشه زایی فرو ببرید و خارج کنید.ساقه را درون قوطی بتکانید تا اضافات هورمونها ریخته شود.

***کودهای ریشه زایی موجود در بازار اصولا باعث افزایش ریشه زایی میشوند و برای ریشه دار کردن قلمه های فاقد ریشه کاربردی ندارند.

گلدان مناسب با توجه به تعداد قلمه های شما میتواند متفاوت باشد.در صورتیکه تمایل دارید خیلی سریع به نتیجه برسید بهتر است بجای گلدان از یک بطری پلاستیکی سفید و یا نیمه شفاف استفاده کنید و با سوراخ کردن انتهای آن ،گلدان را برای مرحله بعدی آماده سازید.علت استفاده از این بطریها این است که خیلی از افراد برای دیدن اینکه قلمه شان ریشه زده یا خیر آن را از بستر خارج میسازند که این امر باعث خراب شدن قلمه میشود ، اما با استفاده از این بطریها براحتی متوجه ریشه زنی گیاه بدون خارج کردن آن از بستر میشوید.

بستر مناسب برای کاشت قلمه زیر میتواند مخلوطی از بسترهای زیر باشد:
ماسه
کوکوپیت
پیت ماس
پرلیت
ورمی کولیت


از آنجائیکه کوکوپیت انسجام بیشتری دارد از پیت ماس مناسب تر میباشد.شما میتوانید با مخلوط کردن کوکوپیت با پرلیت یا ورمی کولیت و ماسه بستر مناسبی برای قلمه خود فراهم کنید.مخلوط کوکوپیت و پرلیت از آنجائیکه هم ارزانتر و هم سبکتر میباشد نسبت به سایر مخلوطها مناسبتر است.هنگام استفاده و مرطوب کردن کوکوپیت و پرلیت برای چلوگیری از ایجاد بیماری در قلمه ها از مقداری قارچ کش استفاده کنید.رطوبت بستر نباید خیلی زیاد و یا خیلی کم باشد بطوریکه بستر باید مرطوب باشد اما نه در حدی که وقتی مقداری از از آنرا در دست میفشارید آب از دست چکه کند و همچنین نباید رطوبتش کم باشد به طوریکه باعث خشک شدن قلمه شود.
بعد از اینکه گلدان و یا بطری پلاستیکی را با بستر مناسب پر کردید قلمه ها را به آرامی در بستر فرو کنید سپس این گلدان را درون یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و یا طبق عکس ته یک بطری نوشابه را بریده و روی قلمه ها قرار دهید.کار شما به اتمام رسیده است.
ریشه دهی قلمه ها معمولا از 3 هفته تا چند ماه بطول میکشد(منظور از ریشه دهی شروع رویش ریشه نیست بلکه کامل شدن و رشد مناسب ریشه میباشد) هنگامیکه ریشه ها در درون بطری ظاهر شدند و گیاه شروع به رشد کرد میتوان چند سوراخ در بالای بطری پلاستیکی روی قلمه ها ایجاد کرد تا قلمه ها کم کم به شرایط رطوبت کم عادت کنند.هنگامیکه قلمه ها بخوبی ریشه دار شدند و شروع به رشد کردند کم کم آنها را با نور آشنا کنید و سپس درون یک گلدان مناسب بکارید و پشت پنچره قرار دهید تا به نور عادت کنند سپس بعد از قوی شدن گیاه آن را درون باغچه یا محل مورد نظر بکارید.

بهترین گیاهانی که میتوانید در خانه خود نگهداری کنید!

به عقیده ی تمام طراحان داخلی وارد شدن گیاهان به خانه ی شما طراوتی دوباره به ارمغان می آورد. انتخاب گیاه زینتی مناسب برای خانه، به سلیقه ی شخصی و زیبایی شناسی شما بستگی دارد.



نگهداری گیاه در خانه

علاوه بر این انتخاب یک گیاه بر اساس جذابیت ظاهری آن، سبب می شود که شما بدانید باید چگونه از آن مراقبت کنید. برای مثال، گیاهی که به نور مستقیم خورشید نیاز دارد، کنار پنجره به خوبی رشد می کند. اما گیاهی که به سایه نیازمند است، می تواند در گوشه های کم نور اتاق جای بگیرد. این 5 گیاه زیبا را بهتر بشناسیم. 
ادامه مطلب ...

کاشت آناناس در گلدان

کاشت آناناس در گلدان

همه‌ی ما آناناس را در مغازه‌ها دیده‌ایم. آیا تا به حال به این فکر افتاده‌اید که خودتان هم یک آناناس بکارید؟

وسایل مورد نیاز

گلدان
خاک گلدان
آناناس تازه
کیسه‌ی پلاستیکی

١- گلدان را پر از خاک کنید.

٢- قسمت بالای آناناس را بچرخانید تا جدا شود. (بهتر است از یک بزرگ‌تر بخواهید که به شما کمک کند.)

٣- برگ‌های پایینی رااز ساقه جدا کنید و ساقه را در خاک بکارید.

٤- به گلدان آب بدهید و آن را درون یک کیسه پلاستیکی بگذارید. وقتی که ریشه‌ها شروع به رشد کردند کیسه‌ی پلاستیکی را بردارید و البته یادتان نرود که مرتب باید به گلدانتان آب بدهید.
البته اغلب این آناناس‌ها میوه نمی‌دهند و تنها به یک گیاه زیبای خانگی تبدیل می‌شوند ولی گاهی هم بعضی آن‌ها میوه می‌دهند.

مطالب مرتبط:


کاشت کیوی مشاهده

آناناس زینتی مشاهده

پرورش هندوانه آناناسی یا هندوانه زرد در ایران مشاهده

هورمون های گیاهی مشاهده

اتیلن و دیگر هورمونهای گیاهی مشاهده

احداث گلخانه و تجهیزات مورد نیاز مشاهده